Op retraite
Ik ben een paar dagen ‘op retraite’ zoals ze wel eens chique zeggen. In mijn geval is dat een paar dagen alleen in de natuur, zonder agenda en zonder plan. Kijken wat zich aandient en waar mijn innerlijk kompas mij naartoe brengt. Ik heb besloten elke dag een blogje te schrijven als er iets noemenswaardig op mijn pad komt. Wordt het één blogje, of misschien wel een vierluik? Ik laat het ontstaan. Lees je mee?
Dag 1: Vallen en Opstaan
Vandaag wandelde ik door de uiterwaarden van de IJssel over een smal modderig pad. Even daarvoor was ik onderuit gegaan omdat ik te dicht bij de rand van het water wilde komen. De klei was glibberig met als resultaat een met modder besmeurde broek. Ik stond op en moest wel een beetje lachen om mijn uitglijder.
Soms komen er dingen op je pad die je lijken tegen te werken, te vertragen of niet tot het gewenste resultaat te leiden. Het is waardevol om bewust stil te staan bij zulke momenten. Dat deed ik intuïtief toen ik onderuit ging. De gedachte die bij me op kwam was: ‘Ik ben dus blijkbaar niet helemaal in balans’.
En dat klopte. Ik was nog wat zoekende, had nog geen richting bepaald, was een beetje op avontuur, maar wist niet of ik verder wilde fietsen of toch even een wandeling maken hier. Even wennen aan dat zonder plan op pad gaan.
Verderop kwam ik een boomstronk tegen langs de rivier. Ik ben er op gaan zitten en deed mijn ogen dicht. Even niets, alleen het gegak van de ganzen. Wat kunnen die tekeer gaan zeg!
Na ongeveer 10 minuten werden de natuurgeluiden plots overstemd door een luid “Goedemorgen!”
Ik dacht even dat de groet aan mij gericht was, maar ik zag al snel dat de man in zijn telefoon aan het tetteren was en zich totaal niet bewust was van mijn aanwezigheid. Twee werelden op dezelfde plek.
Inmiddels rustiger en verwarmd door de vroege voorjaarszon stond ik op en vervolgde mijn weg. Het pad kronkelde tussen de nog kale bomen. Bij een volgende bocht werd het pad geblokkeerd door een dikke boomstam.
Of was het toch geen blokkade?
Soms zijn zaken niet wat ze lijken. Een ogenschijnlijke drempel kan een kans bieden om iets nieuws te proberen. En in dit geval had iemand er gewoon een trappetje van gemaakt. Briljant toch?!
Mijn inzicht: omarm wat op je pad komt, sta weer op na tegenslag, sta er wel even bij stil en laat het je wegwijzer vormen voor je volgende stap.
Ervaar jij een drempel of tegenslag? Ga eens in stilte zitten met jezelf, laat alles los en vertrouw erop dat een oplossing komt. Stel je open om die te ontdekken, zonder ernaar te zoeken. Voor je het weet, ben je al over de drempel heen.
Meer inspiratie over doorbraakdenken? Bestel het boek ‘Give me a BREAK’.
