Ik ben een paar dagen ‘op retraite’ zoals ze wel eens chique zeggen. In mijn geval is dat een paar dagen alleen in de natuur, zonder agenda en zonder plan. Kijken wat zich aandient en waar mijn innerlijk kompas mij naartoe brengt. Ik heb besloten elke dag een blogje te schrijven als er iets noemenswaardig op mijn pad komt. Wordt het één blogje, of misschien wel een vierluik? Ik laat het ontstaan. Lees je mee?
Dag 3: Holle frasen
Soms wordt iets te veel een doel op zich. Ken je dat? Dan ben je te veel met het doel bezig en vergeet je te genieten van het proces. Van het hier en nu. Dat had ik vandaag.
Ik begon met een groot plan. Ik wilde vandaag een lange wandeling maken en moest daar eerst een half uur voor heen en terug fietsen naar de wandelroute. Ik wilde aan het eind van de dag echt voelen dat ik iets gedaan had. Best een flink plan voor iemand die het voornemen had geen plan te hebben. En dan ook nog bezig zijn met weer een leuke anekdote hebben voor een derde blogje.
Wacht even, dat was niet de bedoeling.
Inmiddels was ik begonnen aan mijn wandeling. Ik vertraagde mijn pas en keek om mij heen. De strakke lijnen van een kasteeltuin werden na verloop van tijd vervangen door meer natuurlijke paden en kabbelende beekjes. Ik keek mijn ogen uit, maar stiekem ook naar bijzondere triggers. Op zich niks mis mee. Dat doe ik in mijn coaching ook.
Ik noem dat een ‘Quantum Flirt’, ofwel flirten met het quantum veld. Je brengt een vraagstuk of dilemma in en laat het vervolgens los. Je wandelt in stilte en blijft bij jezelf, je zintuigen. Wat voel je? Misschien de wind op je huid, je hart die bonkt. Wat hoor je? Vogels, een auto, het knisperen van bladeren onder je voeten of een plotselinge bel van een fietser. Wat ruik je? Boslucht, de bakker op de hoek of de lucht van gier van de boer die het veld net heeft bewerkt. Ik kan je vertellen, dat is hier in volle gang! Ja, en zelfs, wat proef je? Soms kun je de lucht proeven. Maar je kan ook letterlijk iets proeven. Gisteren nam ik een twijgje van de wilg omdat ik wat lichte hoofdpijn had, dat helpt. In wilgenbast zit een stofje tegen hoofdpijn. Maar dat is een zijpaadje in mijn verhaal. Nu bij de les blijven en voorkomen dat ik holle frasen schrijf. Niet iets een doel op zich maken, maar spontaniteit tot het resultaat laten leiden.
En toen zag ik een holle boomstam. De titel van mijn blog was daar meteen. Want daar ging het natuurlijk om. Ik wilde niet iets melden om een blog te produceren, maar ik wilde echt iets delen wat er toe doet.
En daar had mijn quantum flirt mij geholpen weer ‘op mijn padje’ te komen. Er is altijd een bepaald signaal (een flirt) uit de omgeving die je nét iets meer triggert dan de rest. Dat signaal kan je iets vertellen. Vaak biedt het een inzicht voor je vraagstuk of dilemma.
Mijn antwoord van de holle boomstam was duidelijk: Ik wilde niet iets delen om het delen, maar iets authentieks schrijven. En als dat niet ontstaat, dan dus niet. Geen holle frasen.
De rest van de wandeling liet ik de spontaniteit op de route toe. Na de fietstocht terug kwam ik moe maar voldaan bij mijn natuurhuisje aan en schreef ik dit stukje tekst.
Ervaar je dat ook wel eens, dat presteren belangrijker wordt dan beleven?
Mijn inzicht: Vertraag als je voelt dat je te veel bezig bent met het doel en te weinig geniet tijdens de weg daar naartoe. Beleef het hier en nu en kom tot inzicht wat echt belangrijk is.
Ik hoop dat dit blogje geen holle frasen zijn voor jou en je er iets uit kan halen voor je zelf. Zo niet, geen doel op zich. Hopelijk heb je genoten van mijn verhaaltje.
Misschien tot morgen…de laatste dag van mijn retraite.
Wil je ook eens zo’n quantum flirt wandeling beleven? Dat kan je zelf doen of onder begeleiding. Kijk dan bij de mogelijkheden voor (natuur)coaching.
