Ik ben een paar dagen ‘op retraite’ zoals ze wel eens chique zeggen. In mijn geval is dat een paar dagen alleen in de natuur, zonder agenda en zonder plan. Kijken wat zich aandient en waar mijn innerlijk kompas mij naartoe brengt. Ik heb besloten elke dag een blogje te schrijven als er iets noemenswaardig op mijn pad komt. Het is een vierluik geworden. Lees je mee met het laatste deel?
Dag 4: Stap voor stap
Op jezelf vertrouwen, het klinkt zo vanzelfsprekend. Maar hoe vaak zoeken we niet bevestiging buiten onszelf? Best regelmatig als je er over nadenkt. We zoeken bevestiging bij anderen, bij onze kennis en ervaring uit het verleden of in de omgeving in het algemeen. Heel fijn als je die bevestiging vindt, maar soms is die er niet, of voelt die niet kloppend. Dan is het heel prettig als je in jezelf kan voelen wat het juiste is om te doen. Maar hoe leer je nou meer te vertrouwen op jezelf? Daar ben ik vandaag spontaan mee gaan experimenteren.
De laatste dag van mijn retraite was het fantastisch weer. Wat een kadootje! Ik besloot te gaan wandelen in een groot heidegebied op de prachtige Veluwe. Echt een natuurbad, zoals natuurliefhebbers dat wel zeggen. Ik begon al lekker vroeg en na verloop van tijd gingen de laagjes uit en liep ik in korte broek en korte mouwen. En ja, op een gegeven moment gingen de schoenen en sokken uit en liep ik een flink eind op blote voeten.
Op een gegeven moment stond ik voor een lang recht zandpad met karrensporen. Ik ging met mijn ogen dicht lopen en wilde eens kijken of ik 100 stappen kon zetten met mijn ogen dicht. Eén zintuig minder, dat moet toch lukken. En ik had mijn voeten om goed te voelen, dus het tastzintuig stond mij extra bij. Het karrenspoor moest ik kunnen voelen, dus daar ging ik.
Bij 60 stappen voelde ik muller zand. Intuïtief deed ik direct mijn ogen open. Een verandering waar ik niet op was voorbereid. Ik had bevestiging nodig.
De tweede keer besloot ik meer te vertrouwen op mezelf. Het pad ging echter een heuvel over en ik wist niet wat er aan de andere kant was. Oeps, daar ging ik weer met mijn onzekerheid. Nu al na 30 stappen.
Uiteindelijk is het gelukt door echt te vertrouwen op mijn gevoel. Al zwabberend en voelend, vertragend en versnellend, maar het lukte toch. Met een beetje discipline en het wegdrukken van onzinnige gedachten over wat er allemaal zou kunnen misgaan. Ja, want ook dat doen we in het echte leven vaak; ons laten leiden door niet-rationele gedachten. In zo’n simpele kinderlijke ervaring heb ik vandaag weer een stukje over mijzelf geleerd. En, nóg meer respect gekregen voor de blinde medemens.
Soms levert het wat symbolische kleerscheuren op, mij een zere teen, maar het was de ervaring waard!
Heb je dat wel eens? Dat je iets besloten hebt waar je niet zelf voor had gekozen? Of waarin je té snel bent meegegaan in het enthousiasme van een ander? Ik hoor dat vaak in mijn praktijk. Wat wil ik zelf? Dat is dan de grote vraag. Dat weer voelen, kan je oefenen.
Mijn inzicht: Vertrouwen op jezelf kan je leren. Blijf oefenen, ook als het lastig is. Durf te vertragen, durf te falen, maar uiteindelijk loop je wel jouw eigen pad.
Dit was de laatste dag van mijn retraite. Vond je deze blogs leuk en wil je vaker dit soort blogs lezen? Ik loop regelmatig in de natuur, ook als ik niet op retraite ben, dus heb nog wel wat stof ter inspiratie. Laat het weten in de comments als je interesse hebt of volg Team&More op LinkedIn.
