Ik ben een paar dagen ‘op retraite’ zoals ze wel eens chique zeggen. In mijn geval is dat een paar dagen alleen in de natuur, zonder agenda en zonder plan. Kijken wat zich aandient en waar mijn innerlijk kompas mij naartoe brengt. Ik heb besloten elke dag een blogje te schrijven als er iets noemenswaardig op mijn pad komt. Wordt het één blogje, of misschien wel een vierluik? Ik laat het ontstaan. Lees je mee?
Dag 2: Op een presenteerblaadje
Ken je dat? Dat je het gevoel hebt dat iets bijna als vanzelf gaat? Dat noemen ze ook wel eens ‘flow’. Dan gaat alles moeiteloos. Ik zeg altijd, ‘dan ben je op je padje’.
Zo’n moment had ik vandaag. Ik fietste over een dijk in het Gelderse landschap met een kopje koffie in mijn rugzak. Ik was vroeg opgestaan en wilde mezelf trakteren op een plekje in de zon om van mijn koffietje te genieten. Eerder had ik iets gelezen over een klompenpad en ik was nog van plan dat ergens deze dagen op te zoeken. Ik zwengelde mijn stuur naar links terwijl mijn google maps mij vertelde rechtsaf te gaan. De bocht naar links over de dijk trok mij blijkbaar meer. En als je geen plan hebt, dan kan dat.
Ik had goede hoop aan mijn rechterkant waar ik inmiddels uitkeek over de rivier. Toch bleek het antwoord links van mij te zijn. Ik zag een bordje en werd nieuwsgierig. Als vanzelf stopte ik de fiets om het bordje te lezen: ‘Klompenpad, opengesteld voor wandelaars.’
Zonder nadenken zette ik mijn fiets tegen de paal, ging het klaphekje door en daalde af naar het paadje. Ik vond het paadje op zich leuk genoeg, maar het zag er niet naar uit dat hier ergens een bankje zou staan. Het was nogal smal, aan weerszijden stonden schietwilgen en verder vooral weiland.
In de verte zag ik iets oneigenlijks en al snel verdween mijn nieuwsgierigheid voor verwondering. Hoe dan?!
Alsof ik het gewenst had stond daar een stoeltje pal in de zon. Midden op het pad in ‘the middle of nowhere’. Ik besloot er niet teveel over na te denken. Synchroniciteit. Gewoon lekker zitten en genieten. De koffie smaakte nog nooit zo lekker!
Mijn inzicht: Als je je innerlijk kompas volgt en luistert naar je lichaam, dan komt dat op je pad wat je helpt in wat jij nodig hebt.
Naar je lichaam luisteren klinkt misschien zweverig, maar het is juist heel concreet. Krijg je ergens energie van of kost het je energie? Dat voel je aan je lichaam. Let er maar eens op en sta dan stil bij wat je aan het doen was. Is dat iets waar je blij van wordt, waar je goed in bent of wat je graag wilt leren? Grote kans dat het je dan energie geeft. Is het iets wat je lastig vindt, waar je een hekel aan hebt of wat je nutteloos vindt? Dan kost het je vast meer moeite en dus energie. Vaker voelen wat iets met je doet en daar naar luisteren, helpt om meer ‘op je padje te komen’.
Meer inspiratie over je innerlijk kompas? Lees mijn blog ‘Afstellen van je ethisch Kompas’ of bestel het boek Momentum waar oefeningen in staan om jouw innerlijk kompas meer op scherp te stellen. Wil je een extra richtingaanwijzer? Kijk bij de mogelijkheden voor coaching.
